Sven Vannecke keert terug naar 1925
Sven Vannecke is geboren in Veurne (België) in 1978 en bracht zijn jeugd aan de IJzer door, in een dorpje met de naam Lombardsijde. Van opleiding is hij theoloog en verpleegkundige, een wat merkwaardige combinatie. Hij werkt tegenwoordig als ziekenhuispastor in het AZ Sint-Jan Brugge, waar hij voorheen heel wat jaren als verpleger heeft gewerkt. Hij houdt van filosofie, theologie (uiteraard), moderne en klassieke muziek, van een goed gesprek en een goed boek.
Eerder heeft hij bij uitgeverij Averbode een gebedenboek uitgegeven, ‘U zeg ik dank’, met eigen teksten en hertalingen van oude gebeden. Voor de hertalingen vertrok hij vanuit de oorspronkelijke tekst (vaak Latijn of Grieks). Hij heeft een grote liefde voor de Nederlandse taal. Die passie heeft hem ook aangezet tot het schrijven van deze roman.
De geschiedenis, die ons belangrijke lessen leert, is eveneens een belangrijke drijfveer geweest. Hij keert bewust terug naar 1925 omdat het een socio-politiek kantelpunt is dat opvallend veel gelijkenissen heeft met de huidige politieke en maatschappelijke context: een herschikking van bestaande partijen en overtuigingen, de opkomst van nieuwe ideologieën, de wrijving en polemiek tussen overtuigingen onderling… De Groote Oorlog heeft hem altijd gefascineerd, omdat zijn geboortedorp (net als het fictieve dorpje Leischote) aan het IJzerfront lag aan Duitse zijde en volledig vernield werd. Hij had het voorrecht om veel verhalen van zijn overgrootmoeder en grootmoeder te mogen beluisteren. Zij waren van Nieuwpoort en hebben zelf in een barak gewoond.
Leischote
We gaan 100 jaar terug in de tijd: naar 1925. Sven Vannecke plant het fictieve dorpje Leischote aan de bochten van de IJzer, nabij een bestaande brug. De heropbouw na de Groote Oorlog is volop bezig. Aan de trauma’s wordt minder tijd en energie besteed.
De historische context is realistisch, in die mate dat zelfs de weersomstandigheden zo accuraat mogelijk zijn. Sommige anekdotes lijken misschien vergezocht, maar eigenlijk zijn ze – weliswaar onherkenbaar getransformeerd – allemaal gebaseerd op waargebeurde verhalen, zonder onderling verband uiteraard. Het boek is opgevat als een dagboek van Leischote in 1925.
Een jonge kapelaan zoekt zijn plaats in de parochie en in zijn taak. De pastoor foetert op alles en botst vaak met moeder overste van de school en met de liberale burgemeester. Kleine en grote gelukjes en tegenslagen wisselen elkaar ondertussen af: huiselijk geweld, overlijdens, verliefdheid, onmogelijke liefde… En dat alles onder het scherp toeziend oog van drie dames, die de plaatselijke roddels met elkaar delen, maar die lang niet altijd slechte bedoelingen hebben…
“Waar zit je toch met je gedachten, kapelaan?”, vraagt Lisa met een diepe zucht door de halfgeopende deur. “Ik heb je nu al drie keer gevraagd of ik mag opdienen.”
Het is de openingszin uit het boek Leischote en daarmee zit de lezer meteen in het verhaal. Leischote van Sven Vannecke is prachtig geschreven. Er gebeurt wat in het boek en daardoor boeit het vanaf de eerste bladzijde. Sven weet zijn personages heel mooi neer te zetten en de spanningen tussen de pastoor en de burgemeester deden me soms aan de Franse televisieserie “Don Camillo” denken. Er zit drama in, maar ook romantiek en humor. Het boek Leischote is een pareltje, zonder pretentie, maar een hebbeding om te koesteren.
Van harte welkom bij StoryLand Sven.